Rafał Marceli Blüth, lat 48

Literaturoznawca, rusycysta i sowietolog. Urodził się 19 sierpnia 1891 r. w Warszawie w rodzinie Kazimierza i Ernestyny z domu Lindenfeld. Po ukończeniu Szkoły Zgromadzenia Kupców, w latach 1911-1914 studiował chemię w Szkole Politechnicznej we Lwowie. Od jesieni 1915 r. był studentem Uniwersytetu Warszawskiego, najpierw wydziału Matematyczno-Przyrodniczego, potem Wydziału Filozoficznego. W latach 1915-1918 należał do konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w wojnie 1920 r. przydzielony do II Oddziału Sztabu. W 1933 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Był autorem studiów o Adamie Mickiewiczu, Josephie Conradzie, Fiodorze Dostojewskim i Mikołaju Gogolu. W 1933 r. uzyskał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był publicystą katolickim związanym z miesięcznikiem „Verbum”, w którym w 1937 r. opublikował tekst poświęcony encyklice papieża Piusa XI będącej potępieniem komunizmu i hitleryzmu („Mit brennender Sorge”). Był także autorem tekstów o pokazowych procesach moskiewskich. Został aresztowany wraz z żoną 6 października 1939 r. w wynajmowanym mieszkaniu w Al. Ujazdowskich 17 w trakcie prac nad tłumaczenia sztuki teatralnej swej teściowej Eleonory Kalkowskiej Sprawa Jakubowskiego opowiadającej o skazaniu na śmierć w Niemczech niewinnego Polaka. Oboje zostali pod eskortą zaprowadzeni do siedziby Gestapo w Al. Szucha 25. Żona został zwolniona z powodu zaawansowanej ciąży.

Po wojnie zostały opublikowane zbiory jego studiów: „Pisma literackie” (1987), „Pisma sowietologiczne” (2016) oraz „Conradiana” (2017).