Władysław Zaufał, lat 50

Urodził się 11 marca 1889 r. w Nowym Sączu, w rodzinie prawnika i urzędnika Józefa i Malwiny z d. Sroczyńskiej. W latach 1904–1907 będąc uczniem szkoły realnej, a następnie gimnazjum w Krakowie brał udział w działalności organizacji konspiracyjnej młodzieży narodowej. W latach 1907–1910 studiował w Akademii Rolniczej w Wiedniu, a następnie w latach 1910–1914 — prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1914 r. przez miesiąc był żołnierzem 2 Pułku Piechoty Legionów, następnie został wcielony do armii austriackiej.

Od 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Walczył w wojnie 1920 r., w której został ranny. Odznaczony został Krzyżem Walecznych. Był autorem opracowania pt. Zarys historii wojennej 3-go pułku artylerii ciężkiej im. Króla Stefana Batorego, która ukazała się w 1930 r. W 1938 r. w stopniu kapitana artylerii, po 30 latach zakończył służbę w Wojsku Polskim. Podjął wówczas pracę w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie. W tym samym roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Mieszkał w warszawskiej dzielnicy Ochota przy ul. Słupeckiej 5 m. 6. Jesienią 1939 roku został aresztowany prawdopodobnie pod zarzutem przechowywania broni.